ترنم لطیف اثرهای ماندگار تان،درفراز ونشیب عمر و زندگی ، همدم و همنشین خاطره های ماست.
سال نو را سالی توام با سربلندی و پویندگی نو برایتان آرزو میکنم.
سراوانی امین اله-
هوادار همیشگی هنرمندان خطه گلستان.
ممنووووووووووووووووون
.

درود جناب سراوانی بزرگوار

ضمن سپاس از شاعران هنرمند، که همواره با اثرهای منحصر ، در تلاش و تکاپو برای خلق لحظاتی شیرین برای هواداران عرصه شعر هستید. منتظر اثرهای جاویدان و ماندگار شما هستیم،
امین اله سراوانی

ضمن سپاس از دست اندر کاران وبلاگ فرا رسیدن سال نو را به شما تبریک ، سالی پر برکت و پرنشاط و پر از اثرهای شعری جدید برایتان آرزو داریم.

در این هوای سرد شمیم شعرهای گرم و شیرینت نشاط و طراوت بهاری به ما بخشیده است.از طرف امین اله و نرگس

سلام. شعرتون خيلي خوب بود آرزوي موفقيت و سرافزاري دارم

سلام خوب بود برای اومدن به وب من توی گوگل سرچ کنsaravani2

پیشرفت روزافزون ادبی تان را در عرصه فرهنگی ارزوداریم.
امین و نرگس

ادامه...

چتر تو بردار بارون شدیده
تا حس چشماتو کسی ندیده

روای به تاکید دوباره روی می آورد ،برای برداشتن چتر که اینکار احساس اوج می گیرد و باران توفنده تر می شود.شدت پیدا می کند.ولی بنده هیچ ارتبازی بین برداشتن چتر و خیس ندشتن با ندیدن حس چشم پیدا نکردم.اگر بخواهیم این طور توجیح کنیم که برای اینکه کسی اشکاتو نبینه ،باید در این صورت چتر رو بست تا در زیر قطرات باران دیده نشه.
در ضمن برگرداندن چشماتو به چشاتو به نظرم کمی روانتر و مخاوره ای تر است و ارتباط بهتری برقرار می کند با خواننده ی امروزی.



قدم بزار رو همه دلتنگیام
گریه نکن که از چشات بعیده

بیت نسبتا خوبیه..ولی باز با مشکل اربتاط افقی در این بیت بر می خوریم.
روای از معشوقه می خواهد که دوری را تمام کند و برگردد و دلتنگی را له کند و فاصله ها از بین برود.اما تناسبشاین مصرع با مصرع بعدی را در نیافتم .چه ارتباطی در این مصرع برای گریه کردن و آمدن و برداشتن فاصله ها وجود دارد؟؟؟آیا طرف روای آمده و حالا در حال گریه کردن است که از می می خواهد گریه نکند ؟؟؟اگر اینطورسات پس چرا در مصرع قبلی از او تقاضای آمدن دارد؟؟؟

برو از این خونه ی ابری من
برو با اینکه رفتنت عذابه

این بیت هم نسبتا خوب کار شده و پر ازعاطفه ی شاعرانه است.
خونه ی ابری(کنایه از دل شاعر)،شاعر از کسی حرف می زند که در بیت قبلی از او درخواست می کرد که بیادید .اما حالا نمی دان چطور وارد صحنه شده که می خواهد از پیشش دور شود .اما ممکن است که فردی در یک زمان هم حضور داشته باشد و هم حضور نداشته باشید؟؟؟البته باز هم تکرار می کنم از نظر برقراری ارتباط عمودی در سطح مناسبی نیست.باید بیشتر کار شود.

کاش چشامو می بستمو می دیدم
تموم این لحظه ها تو خوابه

ترانه از پایان بندی خوبی برخوردار است و باعث بستن ترانه و حسن ختام می شود.پایانی که ارزوی شاعر به همراه آن است.

بانو سروانی از خوانش ترانه ی شما محظوظ شدم.

درود بر شما
به امید افق ها روشن برای شاعره خوش ذوق استانمان .

سلام خانم سروانی.

ماشااله می بینم که همشهری هام عضو شعر نو اینجا جمع شدن. خوشحالم.

(چتر)
سه شنبه ساعت ده.....بیست و نه آبان
همان روزی که ناخواسته وارد دنیا شدم و تو مبهوت ... روبه روی من ایستاده ای تا آرزوهایمان(مثلا) به واقعیت بپیوندد.


با پیش زمینه ای که از شما در ذهن دارم ،شما در مقوله ی سپید قلم می زنید.حتی یاد دارم یه بار در جواب کامنتی فرمودید زیاد به اوزان عروضی مسلط نیستید.بگذریم از پرداختن به حاشیه.

ترانه ی خوبی از شما خواندم.درود بر شما
با اجازه تون یه نگاهی جزیی به ترانه می اندازم.

در مقوله ی نقد ترانه همانطور که مستحضرید ،منتقدان زیاد بر روی وزن عروضی مانور نمیدند.بیشتر روی روانی ترانه و نزدیک به محاوره ای بودنش و ملودی و ریتمیک بودن ترانه انگشت می گذارند.که ترانه ی شما تا از این خصیصه برخوردار است.

ترانه از نظر دیدگاه قافیه پردازی در سطح خوبی قرار دارد.
ترانه از نظر سیر(تار و پودی) ارتباط عمودی در جایگاه رفیعی قرار نداد اما از نظر ارتباط افقی موفق عمل شده.

چتر رو بردار که بارون میاد
شروع دلتنگی ها آسون میاد

در این بیت که مطلع ترانه است ، خواننده وارد دنیای راوی،(شاعر) می شود.

علاوه بر روای با دوم شخص رو به رو هستیم کسی که شاعر به آن تلنگر می زند .
شاعر وارد دنیای خیال انگیز و لطیف می شود.باران نماد لطافت و پاکی و طروات.(شاعر ما بر خلاف سهراب ،چتر ها را باید بست ،زیر باران باید رفت)اعتقاد دارد که در برابر باران باید سدی قرار داد.(چتر) در واقع باران ،برای روای بیانگر روزی گرفته است.روزی که دلتنگی سراغ او می آید.

وقتی که میری چقده دلهره
سراغ این بی سروسامون میاد

همانطور که قبلا در بحث ارتباط عمودی بیت ها گفتم این بیت هم دلیل آن ادعا،ببینید شاعر از بیت قبلی وارد فضای غیر مرتبط با فضای بعدی می شود. در بیت بیت در واقع تصویر زاد دندان گیری نصیب خواننده نمیشه ،با تصویری کلیشه ای از رفتن و گلایه کردن شاعره دارد.

دلم نمی تونه یه لحظه انگار
از دل سنگی تو بی خبر شه

در اینجا مشاهده می شود ،شاعر معشوق خود را متهم به دارا بودن به قلبی سنگی می کند،ایا با بیت های قبل تناسب معنایی دارد
چرا در بیت لحظه تصاویری متناقض از معشوق نمایش می دهد .؟؟؟معشوقی که از رفتنش روای دچار دلهره می شود ،حالا داری دلی سخت است،این این تناقض گفتار شاعر نیست؟؟؟
در ضمن در همین بیت مصرع اول نوعی پیچش در خوانش وجود دارد و سلاست خواندن را از خوانده می گیرد با کمی جابجایی ساده و جزیی می توان بر طرفش کرد.

دلخوشی منم میخواد دوباره
کنار تو راهی این سفر شه.

در این بیت احتیاجی به آوردن "منم" نمی بینم.می تونست کمی موجز تر باشه.من یا ام به تنهایی منظور مد نظر رو می رساند.

روای در این بیت از یه مسافرت حرف میز ند.کدام مسافرت؟؟؟آیا منه خواننده از این مسافرت پیش زمینه ای دارم که شاعر از اسم اشاره "این"استفاده برده است ؟؟؟در جوا باید بگویم خیر،هیچ زمیه چینی برای این سفر نشده و برای خواننده مجهول است.

چتر تو بردار بارون شدیده
تا حس چشماتو کسی ندیده

روای به تاکید دوباره روی می آورد ،برای برداشتن چتر که اینکار احساس اوج می گیرد و باران توفنده تر می شود.شدت پیدا می کند.ولی بنده هیچ ارتبازی بین برداشتن چتر و خیس ندشتن با ندیدن حس چشم پیدا نکردم.اگر بخواهیم این طور توجیح کن

سلام روونیه این کارو خیلی دوست دارم دل نشینه مرسی